Pucz Prigożyna i Wagnera przeciwko Kremlowi nie jest czymś niespodziewanym. Krytyka Szojgu przez kucharza Putina rozpoczęła się już w zeszłym roku. W tamtym czasie nie było jasne, jak bardzo walka o władzę rozerwie samą Rosję na wojnę, ale teraz zobaczymy ją z pełną mocą. Prigożyn nie zdecydował się spontanicznie pojechać kilkoma samochodami do Rostowa. Niebezpieczeństwo rozwiązania Wagnera stało się widoczne w ostatniej fali eskalacji między grupą a rosyjskim Ministerstwem Wojny ponad miesiąc temu. W takiej sytuacji każda organizacja ma wiele planów działania, a zajęcie Moskwy jest planem maksimum. W tym przypadku szansa Wagnera na dotarcie do stolicy jest większa niż w lutym 2022 roku, kiedy rosyjskie wojska musiały dotrzeć do Kijowa. Zamiast zdesperowanych bojowników przeciwko okupacji, na drodze najemników stoją słabe rosyjskie siły bezpieczeństwa, zdolne do gwałcenia zatrzymanych na posterunkach policji pałkami, ale nie gotowe umrzeć za jachty Putina i Miedwiediewa.
I wszyscy wydają się cieszyć, że w Rosji panuje chaos, a wojna w końcu dotarła do Rostowa i Woroneża, ale my, białoruscy rewolucyjni anarchiści, nie powinniśmy oczekiwać pozytywnych zmian. Grupa Wagnera jest ultrakonserwatywną organizacją, która może stać się czynnikiem wzmacniającym rosyjski faszyzm w przypadku porażki Putina. Może im się udać wykorzenić doszczętnie zgniłe elity Putina i populistycznie zdobyć serca Rosjan, które już od dawna biją na prawo. A w takiej atmosferze wojna na Ukrainie będzie tylko trwać.
Dla wolnej Białorusi podniesienie flagi Wagnera nad Kremlem może być jeszcze większym problemem. Chociaż Prigożyn aspiruje do władzy, nie jest tradycyjnym politykiem. Prawdopodobieństwo pełnoprawnej okupacji po puczu tylko wzrasta, biorąc pod uwagę, że większość białoruskiej elity wojskowej i tak jest prorosyjska.
Ale nie rozpaczajmy — każdy kryzys polityczny stwarza możliwości, w tym ruch wyzwoleńczy. Chaos w Woroneżu i Moskwie otwiera drzwi w całej Rosji, a rozpad federacji destabilizuje wszystkie reżimy Kremla, w tym reżim Łukaszenki. Dlatego walka z Putinem i Prigożynem w Rosji nie jest tylko sprawą Rosjan, ale wszystkich uciskanych przez Moskwę. Międzynarodowa solidarność z towarzyszami w Rosji i na Ukrainie odgrywa dziś ogromną rolę w tworzeniu silnego ruchu anarchistycznego, zdolnego nie tylko do jednorazowych akcji, ale do pełnego rozwoju.
Putin bardzo lubi mówić o słabości krajów zachodnich, ale w obliczu małej grupy brutalnie myślących ludzi, cały moralny kręgosłup rosyjskiego autorytarnego reżimu zaczął się kruszyć. Policja, Rosgwardia i inne struktury Putina wykazały absolutną niechęć do reagowania w jakikolwiek sposób na przemoc na ulicach własnych miast, podobnie jak białoruski reżim w 2020 roku. Mamy nadzieję, że mieszkańcy Rosji we wszystkich regionach wykorzystają tę lekcję do rozpoczęcia zbrojnego powstania na pełną skalę (nawet z widłami i nożami) przeciwko Putinowi, chyba że nadal będą polegać na wyuczonej bezradności i zdadzą się na wolę nowego cara na Kremlu.