Esencję całego projektu Donieckiej Republiki Ludowej można zmieścić w jednym akapicie, wziętym z zakończenia preambuły jej Konstytucji:
„Stworzenie suwerennego, niezależnego państwa, opartego na ustanowieniu jednego, kulturalno-cywilizacyjnego stronnictwa Rosyjskiego Świata, opartego na tradycyjnych, religijnych, społecznych, kulturalnych i moralnych wartościach, z perspektywą wejścia w skład Większej Rosji, co byłoby jak aureola dla Rosyjskiego Świata.”
Filar nowego państwa, w prostych słowach, ukazuje rosyjski nacjonalizm – wyrażenie „Rosyjski Świat” powtarza się w Konstytucji nieskończoną ilość razy. Na przykład w sensie deklaracji:
„…uczucie pozostawania integralną częścią Rosyjskiego Świata jako cywilizacji rosyjskiej…”
„…myślenie o jedności losu całego Rosyjskiego Świata i chęć dalszego pozostawania jego częścią…”
„…pozostać wiernym ideałom i wartościom Rosyjskiego Świata i czcić pamięć przodków…”
Rosyjski Świat, o którym mowa, wspomina się również w sensie praktycznym, traktując go jako poradnik dla państwowych organów władzy:
„Art. 6.5. Organy rządzące w Donieckiej Republice Ludowej przy wykorzystywaniu swoich uprawnień i wykonywaniu obowiązków są zobowiązani do wzięcia pod uwagę tradycyjnych religijnych, społecznych, kulturalnych i moralnych wartości Rosyjskiego Świata.”
Oczywiście, cały sens tegoż „Rosyjskiego Świata” sprowadza się do „zjednoczenia” z „Większą Rosją”, to znaczy Federacją Rosyjską, a dalej – na umocnieniu dominacji tychże „społecznych, kulturalnych i moralnych wartości”. Takich jak, na przykład, Rosyjska Cerkiew Prawosławna (Patriarchat Moskiewski), którą projekt Konstytucji wznosi do statusu religii państwowej.
„Doświadczenie historyczne, rola prawosławia i Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej (Patriarchatu moskiewskiego) są szanowane i uznawane za ważny systemowy filar Rosyjskiego Świata.”
„…wyznanie wiary prawosławnej Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej (Patriarchat Moskiewski) i uznawanie jej za filar filarów Rosyjskiego Świata.”
„Art. 9.2. W Donieckiej Republice Ludowej wiarą wiodącą i dominującą jest wiara prawosławna, wyznawana przez Rosyjską Cerkiew prawosławną.”
„Art. 4.2. Polityka społeczna Donieckiej Republiki Ludowej nastawiona jest na stworzenie warunków do godnego życia i swobodnego rozwoju człowieka, dobrobytu publicznego, dostępność podstawowych materialnych i duchowych korzyści, na podstawie rozumienia tradycyjnych wartości religijnych, społecznych, kulturowych i moralnych.”
Oprócz specjalnego, uprzywilejowanego statusu Rosyjska Cerkiew Prawosławna (PM), poza prawem każda inna religia może być uznana za „niepożądaną”:
„Art. 21… nic w obecnej Konstytucji nie ogranicza Donieckiej Republiki Ludowej w prowadzeniu polityki służącej obronie społeczeństwa przed działalnością sekt religijnych zgodnie z obowiązującym prawem.”
„Sektą” można w razie potrzeby nazwać każdy rodzaj spowiedzi, zaczynając od UCP (PK) [Ukraińska Cerkiew Prawosławna (Patriarchat Kijowski) – przyp. 161 Crew] i kończąc na wspólnotach protestanckich i charyzmatycznych. Biorąc pod uwagę wojowniczą postawę RCP (PM) wobec innych cerkwi można założyć, że DRN będzie miała możliwość uczynienia prawosławia nie tylko religią narodową, ale jedyną słuszną, obowiązującą religią.
W przypadku budowy „Rosyjskiego Świata” autorzy Konstytucji postanowili umocnić także „tradycyjną rodzinę”:
„Art. 4.3. …Wsparcie od państwa na rzecz tradycyjnej rodziny można uzyskać pod warunkiem rejestracji związku kobiety i mężczyzny, zgodnie z zasadami prawa…”.
Związków homoseksualnych również nie pozostawiono bez komentarza:
„Art. 31.3. Wszelkie formy perwersyjnych związków między ludźmi jednej płci w Donieckiej Republice Ludowej, nie będą uznawane, są zakazane i podlegają karze.”
Co więcej, rozpoczęto walkę o wzrost urodzeń, dając zarodkowi pełnię praw człowieka:
„Art. 3. …przyznanie, przestrzeganie, uszanowanie i ochrona [praw człowieka] – obowiązkiem Donieckiej Republiki Ludowej, jej władz państwowych i urzędników państwowych, i jest gwarantowana od momentu poczęcia człowieka.”
„Art. 12.2. Podstawowe prawa i przywileje człowieka są niezbywalne i przysługują każdemu, od momentu poczęcia”.
Miłośnicy dawnych tradycji „Rosyjskiego Świata” dają nam do zrozumienia, że niestandardowe formy rodzinne, homoseksualne zapędy i prawo kobiety do samodzielnego rozporządzania własnym ciałem (prostytucja) w „republice ludowej” będą zakazane.
Od strony ekonomicznej działalności też nie jest w porządku. Wbrew twierdzeniom niektórych „lewackich” organizacji gorliwie wspierających „pospolite ruszenie ze społecznymi sloganami” na wschodzie Ukrainy, nie ma mowy o żadnym uspołecznieniu własności prywatnej:
„Art. 5.1. W Donieckiej Republice Ludowej uznaje się i w równym stopniu obejmuje ochroną prywatną, państwową, samorządową i inne formy własności.”
„Art. 28.1.Prawo do własności prywatnej jest chronione przez ustawę”.
W Konstytucji własność prywatna nie pociąga za sobą żadnych zobowiązań społecznych, co wyraźnie wskazuje na tradycyjne, kapitalistyczne wartości wyznawane przez przywódców DRL.
„Art. 27.1. Każdy ma prawo do swobodnego korzystania ze swoich umiejętności i mienia do prowadzenia działalności gospodarczej i innych działalności ekonomicznych, które nie są prawnie zakazane.”
„Art. 37.1. … Własność intelektualna jest chroniona przez prawo”.
Połączenie zwykłych mieszczańskich norm z nacjonalistyczno-religijnymi daje projekt reakcyjnego, prawno-konserwatywnego i klerykalnego państwa, który można porównać do Portugalii Salazara, Hiszpanii Franco lub Austrii Dollfussa.
O żadnej socjalistycznej, a tym bardziej antyfaszystowskiej orientacji „Republiki Ludowej” nie może być mowy. Mamy drugą edycję putinowskiej Rosji, w której kapłani i nacjonaliści uzyskali status ideologów państwowych, a za aborcję, homoseksualizm i nieprzestrzeganie „tradycyjnych wartości” można wylądować za kratkami.
Źródło: nihilist.li/2014/05/19/konstitutsiya-dnr-russkij-natsionalizm-klerikalizm-i-kapitalizm/