Koreański ruch anarchistyczny chciał zbudować niezależne, samorządne społeczeństwo anarchistyczne, system współpracy mas narodu koreańskiego. Chcieli odebrać cywilizację klasie kapitalistycznej i zwrócić ją klasom ludowym. W ten sposób kapitalistyczne i kolonialne społeczeństwo, które istniało w Korei (podobnie jak w innych częściach Afryki, Azji i Europy Wschodniej), zostałoby zastąpione nowym społeczeństwem. To nowe społeczeństwo opierałoby się na zasadach wolności i równości, które gwarantowałyby niezależne rządy klas produkujących: klasy robotniczej i chłopstwa.
Kim był Kim Joa-Jin, koreański anarchistyczny rewolucjonista?
Kim Jao-jin urodził się w 1889 r. w zamożnej rodzinie. Podobnie jak wielu przedstawicieli jego pokolenia, jego życie zostało ukształtowane przez kolonizację Korei przez japoński rząd imperialny. Rozpoczęła się ona formalnie w 1910 roku, ale kluczowe aspekty japońskiej kontroli datowane są na rok 1895. W 1919 roku nastąpiła ogromna fala walki z kolonializmem: Ruch 1 Marca. Była to część globalnej serii powstań.
Kim zaangażował się w działania Koreańskiej Armii Niepodległości (KIA). W 1920 roku, jako naczelny dowódca, pomógł KIA doprowadzić do słynnej porażki dywizji armii japońskiej w bitwie pod Ch’ing-Shan. W tym samym czasie jego krewny, Kim Jong-Jin, zainteresował go anarchizmem. Anarchizm / syndykalizm był bardzo potężną siłą w koreańskim ruchu wyzwolenia narodowego i ludowej walki klasowej. Japońscy anarchiści ściśle współpracowali z koreańskimi anarchistami: wiedzieli, że japońska klasa rządząca jest również ich wrogiem.
W 1925 r. Kim utworzył anarchistyczną grupę „New People’s Society”. Ściśle współpracując z Koreańską Federacją Anarchistyczną w Mandżurii i Koreańską Federacją Anarcho-Komunistyczną, w 1929 roku pomógł uruchomić (przy wsparciu KIA) dużą anarchistyczną strefę rewolucyjną w Shinmin w Mandżurii, na koreańskim pograniczu. Mieszkała tu duża populacja Koreańczyków; japońska władza imperialna nie była tak silna jak na Półwyspie Koreańskim. Strefa była zarządzana przez Koreańskie Stowarzyszenie Ludowe w Mandżurii, zwane także „Generalną Ligą Koreańczyków”.
W latach 1929-1931 możemy mówić o anarchistycznej rewolucji na tym obszarze. Opierała się ona na chłopstwie i wojsku.
Kim został zamordowany przez członka Koreańskiej Partii Komunistycznej podczas pracy w spółdzielni. Komuniści nienawidzili anarchistów. Chcieli stworzyć jednopartyjną dyktaturę, taką jaka istniała w Rosji.
Historia koreańskiej rewolucji anarchistycznej: Dekolonizacja poprzez anarchizm
Koreański ruch anarchistyczny chciał zbudować niezależne, samorządne społeczeństwo anarchistyczne, system współpracy mas narodu koreańskiego. Chcieli odebrać cywilizację klasie kapitalistycznej i zwrócić ją klasom ludowym. W ten sposób kapitalistyczne i kolonialne społeczeństwo, które istniało w Korei (podobnie jak w innych częściach Afryki, Azji i Europy Wschodniej), zostałoby zastąpione nowym. To nowe społeczeństwo opierałoby się na zasadach wolności i równości, które gwarantowałyby niezależne rządy klas produkujących: klasy robotniczej i chłopstwa.
Ruch koreański miał ważne mocne strony. Obejmowały one wsparcie dużego sektora Koreańskiej Armii Niepodległości (KIA), skupionej wokół anarchisty Kim Jao-Jina. Był on anarchistycznym przywódcą wojskowym, czasami porównywanym do Nestora Machno z czasów rewolucji anarchistycznej na Ukrainie (1918-1921).
Anarchiści tacy jak Kim ściśle współpracowali z Koreańską Federacją Anarchistyczną w Mandżurii i Koreańską Federacją Anarcho-Komunistyczną (KAF-M), aby stworzyć dużą anarchistyczną strefę rewolucyjną w Shinmin w Mandżurii, na koreańskim pograniczu.
W jaki sposób koreańskie struktury anarchistyczne podejmowały decyzje?
W Shinmin, system administracji został zorganizowany jako Koreańskie Stowarzyszenie Ludowe w Mandżurii, znane również jako Generalna Liga Koreańczyków. Jego celem było stworzenie niezależnego, samorządnego systemu spółdzielczego Koreańczyków, którzy zebrali swoją „pełną moc”, aby walczyć o ludzi, walcząc z japońskim imperializmem.
Istniały trzy kluczowe struktury. Po pierwsze, istniała sekcja KIA powiązana z Kimem. Po drugie, istniały konkretne anarchistyczne organizacje polityczne, Koreańska Federacja Anarchistyczna w Mandżurii i Koreańska Federacja Anarcho-Komunistyczna. Po trzecie, istniały masowe struktury stworzone w Shinmin. Zostały one zainicjowane przez skrzydło KIA Kima wraz z KAF-M, które utworzyły Koreańskie Stowarzyszenie Ludowe.
Struktura była federalna, od zebrań wiejskich po konferencje okręgowe i rejonowe. Koreańskie Stowarzyszenie Ludowe posiadało również departamenty wykonawcze zajmujące się rolnictwem, edukacją, propagandą, finansami, sprawami wojskowymi, zdrowiem społecznym, młodzieżą i sprawami ogólnymi. Pełnoetatowi pracownicy tych departamentów otrzymywali nie więcej niż przeciętne wynagrodzenie.
Jakie były cele koreańskich anarchistów?Anarchizm, syndykalizm i dekolonizacja
Poglądy koreańskich anarchistów, reprezentowane przez grupę Talwhan („Podbój”), nakreślały wizję anarchistycznego społeczeństwa wolnego zarówno od (japońskiego) imperializmu, jak i lokalnego (koreańskiego) kapitalizmu i ziemiaństwa. Chcieli wolnej, niezależnej Korei, która nie tylko zastąpiłaby obcą elitę elitą lokalną.
Ich deklaracja intencji zawierała:
- Nie pozwolić na istnienie ucisku i państwa;
- Sprzeciwiać się władzy elit i rządom uprzywilejowanych mniejszości nad większością;
- Brak własności prywatnej: zamiast tego system własności wspólnej pod niepaństwowym systemem kontroli;
- Zamiast cywilizacji zarządzanej przez elity, społeczeństwo i cywilizacja muszą być ze sobą dobrze zintegrowane;
- Jednostka będzie konsumować zgodnie z własnym zapotrzebowaniem i produkować zgodnie z własnymi możliwościami;
- Wolnościowy komunizm poprzez autonomiczne (niezależne) organizacje producentów (klasy robotniczej i chłopów);
- Nie ma państwa ani elity politycznej, ale zamiast tego niezależny samorząd;
- Odebranie Korei japońskiemu rządowi kapitalistycznemu;
- Odmowa zawarcia układu z rodzimą klasą kapitalistyczną Korei lub oddania niepodległej Korei koreańskiej elicie;
- Sprowokowanie spontanicznego zrywu mas jako motoru dekolonizacji i antykapitalizmu.
PODSUMOWANIE: Czego możemy się nauczyć?
Koreańska rewolucja anarchistyczna była heroiczną walką ludzi pracy i biedoty. Walczyła o dekolonizację poprzez anarchizm. Władza i bogactwo nie miały być po prostu przeniesione z obcej (w tym przypadku japońskiej) klasy rządzącej do lokalnej (w tym przypadku koreańskiej) klasy rządzącej. Miały zostać przekazane klasom ludowym w anarchistyczny sposób. Anarchiści czasami współpracowali z nacjonalistami, ale generalnie forsowali niezależną linię klasową, anarchizm, jako alternatywę.
Co się stało z ich walką? Częściowo osłabiły ich trudne okoliczności: w regionie toczyła się wojna, w którą zaangażowanych było wiele dużych mocarstw: imperium japońskie, rosyjska dyktatura marksistowska, która wspierała komunistów, chińskich i koreańskich nacjonalistów.
Istniały również podziały wśród anarchistów, w wyniku których niektórzy z nich dokonali poważnych zmian w swoich teoriach: grupa skupiona wokół Ha Ki Rak miała później prowadzić anarchistyczną partię polityczną w koreańskich wyborach państwowych! Ta część anarchistów zaabsorbowała wiele z nacjonalistycznego podejścia, co ograniczyło ich zdolność do rzucenia nacjonalistom wyzwania siłą i ideami – zadaniami niezbędnymi do rozprzestrzenienia rewolucji na obszary kontrolowane przez nacjonalistów. Rewolucja nie zdołała rozprzestrzenić się ani w Chinach, ani na Półwyspie Koreańskim, ani w Rosji.
Ostatecznie Japonia uwikłała się w wojnę z Rosją i Japonią w ramach II wojny światowej, po której nastąpiła zimna wojna między Rosją a Ameryką. Amerykańska klasa rządząca podbiła państwo japońskie, a następnie umieściła Koreę pod amerykańską kontrolą. Wybuchła wojna, a kraj został ostatecznie podzielony na wspieraną przez Rosję i Amerykę Północ i Południe, z których każde było rządzone przez dyktatorów.
~Afrykański Kolektyw Anarchistyczny Tokologo