Carlos Palomino zamordowany został 11 listopada 2007 roku na stacji madryckiego metra – Legazpi.
Powód: zaczepił Josue Estebaneza ubranego w bluzę prawicowej firmy Three Strokes zmierzającego na demonstrację faszystowskiej partii Democracia Nacional. Morderca, członek hiszpańskiej armii, nie zareagował słownie na zaczepkę 16-latka, od razu zadał śmiertelny cios w klatkę piersiową. Cios wymierzony nożem przez Estebaneza doprowadził do krwawienia, które było niemożliwe do zatrzymania. Przyjaciel Carlosa także został raniony, lecz jego życie udało się uratować dzięki kilkugodzinnej operacji.
Dwa lata później Estabanez skazany został na 19 lat pozbawienia wolności za zabójstwo C. Palomino, a także 7 lat za zranienie jego przyjaciela. Ponadto sprawca morderstwa zobowiązany był do zapłaty 145,000 € rodzinie zamordowanego antyfaszysty, jednakże skazany nie zapłacił wymierzonej przez sąd kary twierdząc, że nie dysponuje takimi środkami, co w konsekwencji spowoduje przedłużenie jego wyroku.
Matka zabitego – Mavi Muñoz- była w pełni usatysfakcjonowana wyrokiem, gdzie maksymalnym wyrokiem za morderstwo jest 20 lat pozbawienia wolności. Twierdzi ona, że bardzo ważne jest, że pod uwagę wzięty został czynnik nienawiści na tle poglądów politycznych, co pozwoliło na wymierzenie wysokiej kary.
Podczas procesu obrona Estebaneza niejednokrotnie próbowała udowodnić, że czynnik ten nie powinien być brany pod uwagę. Mavi Muñoz wierzyła jednak w sprawiedliwość z pełnym przekonaniem o tym, że to właśnie poglądy polityczne jej syna to klucz w całej sprawie i to one spowodowały agresję u napastnika.
Przekonuje ona, że gdy dostanie pieniądze od Estabeneza nie będzie wykorzystywać ich w celach prywatnych, a użyje ich by pomóc organizacjom przeciwko faszystowskiej przemocy, w których sama bierze aktywny udział po śmierci swojego syna.
Obecnie matka Carlosa jest przewodniczącą założonej przez siebie w marcu 2008 roku „Asociación de Víctimas de la Violencia Fascista, Racista y Homófoba” – Stowarzyszeniu ofiar faszystowskiej, rasistowskiej i homofobicznej przemocy. Stowarzyszenie to działa na wielu polach – poprzez demonstracje, informowanie o rasistowskich atakach i próbach legalizacji faszystowskich marszy, a także spotkaniach w hiszpańskich miastach z grupami antyfaszystowskimi, po promocję dokumentu “Ojos que no ven” – filmu o ofiarach faszystowskich ataków w Hiszpanii od czasu śmierci Franco. Stowarzyszenie pomaga też rodzinom ofiar faszystów zapewniając pomoc prawną i psychologiczną.
Organizacja rozrasta się i obecnie ma także poparcie kilku partii politycznych w Hiszpanii, Kraju Basków i Katalonii takich jak: Izquierda Unida (Zjednoczona Lewica), Esquerra Republikana (Republika Kraju Baskow) oraz Catalunya Verds (Katalońscy Ekolodzy). Obecnie organizacja ma wiele nowych pomysłów na nowe projekty, prężnie działa na wielu płaszczyznach, by – jak zapewnia matka Carlosa – już nikt nie podzielił losu jej syna stając się celem ataków skrajnej prawicy.
Dzisiaj, Carlos Palomino jest niezaprzeczalnym symbolem hiszpańskiego ruchu antyfaszystowskiego. Jednakże jak stwierdza jego matka „Carlos nie jest symbolem, jest kolejną osobą która zginęła z rąk faszystów – w tym przypadku mordercy należącego do zawodowej armii”.
Wiele zespołów muzycznych zareagowało po śmierci Carlosa, pokazując swój sprzeciw i nienawiść do faszystowskich skurwieli. Organizowane były i są koncerty, turnieje piłkarskie pamięci i imienia Carlosa Palomino. Jest niezliczona ilość graffiti i filmów upamiętniających zamordowanego 16-letniego antyfaszystę…. Myślę, że warto przytoczyć ten, nakręcony z okazji 4 rocznicy śmierci Carlosa.
Linki:
* Dokument “Ojos Que No Ven” (Czego oczy nie widzą)
– Dostępny do pobrania z angielskimi napisami tutaj: http://ojosquenoven.nodo50.info/
– Oficjalna strona filmu http://www.ojosquenoven.org/
* Organizacja Muvi Muñoz – http://victimasdelfascismo.org/