Zapraszamy do wywiadu przeprowadzonego przez anarchistyczny serwis Freedom News z członkinią Kobiecych Jednostek Obrony ( YPJ) w Rożawie. Przeczytamy w nim o obecnej sytuacji w Syrii i nie tylko, zagrożeniach dla Rożawy oraz o podstawach ideologicznych.
Freedom New przeprowadziło wywiad z członkinią YPJ (kurdyjskich Kobiecych Jednostek Obronnych).
Jak opisałabyś ideę demokratycznego narodu ludziom, którzy wcześniej o niej nie słyszeli?
Model narodu demokratycznego ma na celu stworzenie wolnego życia dla różnych narodów w ramach demokratycznego i etyczno-politycznego społeczeństwa we wspólnej ojczyźnie. Wyraża jedność wolnych i równych jednostek w ramach wieloetnicznego, wielojęzycznego systemu bez miejsca na różnice klasowe i przywileje państwowe. Model ten wyłonił się z krytyki charakteru państwa narodowego, które dąży do ustanowienia wrogości między różnymi kulturami, językami i narodami. W przeciwieństwie do tej logiki model narodu demokratycznego opiera się na różnych społecznościach, w których każda społeczność ma prawo do wyrażania i organizowania się zgodnie ze wspólną tożsamością kulturową, językową, narodową lub religijną, ale jednocześnie bierze udział we wspólnym procesie organizacyjnym. Architekt modelu narodu demokratycznego, Abdullah Öcalan, mówi: „Naród demokratyczny obejmuje nie tylko ludy wszystkich kultur, grup etnicznych i religii, ale także jednostki, które w równym stopniu korzystają z podstawowych praw i wolności”. A także: „Dla społeczeństw model państwa narodowego jest niczym innym jak pułapką i siecią ucisku i wyzysku. Koncepcja narodu demokratycznego odwraca tę definicję. Definicja demokratycznego narodu, który nie jest związany sztywnymi granicami politycznymi, jednym językiem, kulturą, religią i interpretacją historii, oznacza pluralizm i społeczności, a także wolnych i równych obywateli istniejących razem i solidarnie. Naród demokratyczny pozwala ludziom stać się narodem samodzielnie, bez polegania na władzy i państwie, stając się narodem poprzez tak potrzebne upolitycznienie. Ma na celu udowodnienie, że nie tylko poprzez upolitycznienie, ale także, w przypadku braku stania się państwem lub zdobycia władzy, można stworzyć naród z autonomicznymi instytucjami w sferze społecznej, dyplomatycznej i kulturalnej, a także w gospodarce, prawie i samoobronie, a tym samym zbudować się jako naród demokratyczny”.
Różne społeczności w ramach modelu narodu demokratycznego są zorganizowane ze sobą w ramach konfederacji. Ten konfederacyjny system opiera się na oddolnej partycypacji, z procesem decyzyjnym w radach społeczności i gminach. Najsilniejszym podmiotem politycznym jest najmniejsza jednostka społeczna: gmina. Począwszy od gmin, społeczeństwo organizuje się od dołu do góry. Zgromadzenia ogólne na szczycie nie rządzą ludźmi poniżej nich, ale wykonują zadania administracyjne i realizują wolę społeczności. Wszyscy delegaci wysłani do kolejnych organów politycznych posiadają mandaty imperatywne. Oznacza to, że mogą zostać bezpośrednio usunięci ze swoich stanowisk, jeśli nie działają zgodnie z wolą rad lub gmin.
Dodatkowo system współprzewodniczenia gwarantuje, że każdy organ polityczny jest reprezentowany przez dwie osoby, kobietę i mężczyznę. Udział kobiet na poziomie 50% w każdym organie politycznym w ramach systemu Narodu Demokratycznego gwarantuje udział kobiet na wszystkich szczeblach. Mniejszości religijne, narodowe lub kulturowe, a także członkowie młodzieży, mają prawo do udziału w wyższych organach administracyjnych i zgromadzeniach ogólnych.
Ważne jest, aby zrozumieć, że model Narodu Demokratycznego jest odpowiedzią na kryzys, z jakim borykają się ludzie żyjący w geografii rządzonej i podzielonej od tysiąca lat między różne imperia i państwa narodowe. Bliski Wschód jest unikalną mozaiką różnych ludzi, którzy powinni mieć prawo do życia w pokoju i harmonii, nie rezygnując ze swojej tożsamości kulturowej. Model narodu demokratycznego przyjmuje za podstawę wspólne wartości, zasady i praw, a nie sztywne lub nacjonalistyczne rozumienie tożsamości narodowej. W modelu demokratycznego narodu narodowość nie jest budowana siłą przez rządzących, ale tworzona przez demokratyczną wolę samych ludzi.
W ciągu ostatnich 11 lat byliśmy świadkami rozkwitu rewolucji w Rojavie w obliczu ogromnych przeciwności, najpierw ze strony DAESH, a teraz państwa tureckiego. W jaki sposób idea demokratycznego narodu łączy ludzi w obliczu takich przeciwności?
Mieszkańcy północnej i wschodniej Syrii byli i są narażeni na najbardziej przerażające okrucieństwa, takie jak te dokonywane przez ISIS i państwo tureckie. Po latach wojny ludzie bardzo dobrze zrozumieli, że są celem ataków, ponieważ wierzą w paradygmat demokratycznego narodu. Powodem, dla którego północna i wschodnia Syria jest tak mocno atakowana, jest to, że ludzie tutaj odważyli się myśleć i żyć poza granicami, które hegemoniczne siły państw narodowych narzucały im przez wieki. Musimy zrozumieć, że światowy system kapitalistyczny opiera się na dzieleniu ludzi. Hierarchiczny wyzyskujący system klasowy, rasizm i liczący 5000 lat system patriarchatu dzielą ludzi. Podział ten jest potrzebny tym, którzy mają władzę, aby uciskać, kontrolować i rządzić ludźmi. Koncepcja Demokratycznego Narodu i jej zastosowanie w rewolucji Rojavy stanowi historyczną alternatywę dla tego systemu. W północnej i wschodniej Syrii kobiety stworzyły podstawowy element społeczeństwa, które dąży do życia w demokracji bezpośredniej, ma gospodarkę opartą na spółdzielniach i stara się żyć w harmonii z naturą. Należy dobrze zrozumieć związek między przywiązaniem ludzi do idei demokratycznego narodu a brutalnymi atakami Turcji i ISIS. Ataki mają miejsce, ponieważ ludzie wierzą w ten paradygmat. Ponieważ kapitalistyczna nowoczesność boi się innej drogi, alternatywy, którą reprezentuje ten model. A im więcej ataków ma miejsce, tym bardziej ludzie przywiązują się do Narodu Demokratycznego, ponieważ jest to jedyne rozwiązanie dla przemocy, którą kapitalistyczna nowoczesność powoduje na Bliskim Wschodzie.
Innym powodem, dla którego ludzie są przywiązani do tego paradygmatu, jest ich poświęcenie w jego obronie. Ludzie tutaj oddali dziesiątki tysięcy męczenników, aby położyć kres tak zwanemu kalifatowi ISIS, walczyć z brutalną turecką okupacją i bronić swojego prawa do samoorganizacji swoich społeczności. Nasi ludzie mówią, że każdy męczennik jest obietnicą. Mają na myśli to, że obiecują kontynuować męczeńską ścieżkę, aby chronić wartości, o które walczyli i jeszcze bardziej rozwijać model demokratycznego narodu. W północnej i wschodniej Syrii można znaleźć wiele rodzin, które straciły różnych członków rodziny w walce o wolne życie. Jednym z przykładów jest rodzina Ferhada Derika, który został zamordowany w wyniku ataku tureckiego drona na jego dom zaledwie kilka dni temu, 27 października 2023 roku. Był on dowódcą SDF, który dołączył do YPG na początku rewolucji. Walczył w prawie każdej bitwie przeciwko Państwu Islamskiemu i przez wiele lat dowodził i uczył siły samoobrony. Siedmiu członków jego rodziny oddało życie w obronie rewolucji, jak jego brat bliźniak, który poniósł śmierć męczeńską podczas walki z ISIS, a jego kuzyn poniósł śmierć męczeńską, chroniąc ludność jazydzką przed ludobójstwem, którego ISIS dokonało na nich pod koniec 2014 roku. Innym członkiem jego rodziny był zastępca współprzewodniczącego Rady Wykonawczej Autonomicznej Administracji Północnej i Wschodniej Syrii, który został zamordowany przez tureckiego drona podczas pobytu w Sulejmaniji w południowym Kurdystanie / północnym Iraku. Nie jest to jedyna rodzina w północnej i wschodniej Syrii, która poniosła tak ciężkie ofiary. Dziesiątki tysięcy męczenników, którzy oddali życie za swoje przekonania, sprawiają, że żyjący są jeszcze bardziej przywiązani do zasad, które uosabiali.
Innym ważnym aspektem zrozumienia zaangażowania ludzi w rewolucję jest fakt, że Abdullah Öcalan przebywał w Syrii przez prawie 20 lat. Do 1998 r. przyjął do swojej akademii tysiące ludzi — rewolucjonistów, internacjonalistów i wielu zwykłych ludzi, w tym wiele kobiet, matek, a nawet dzieci. Słuchał ich, uczył ich polityki, historii i socjologii oraz omawiał zasady socjalistyczne, metody oporu wobec ucisku i sposoby na stworzenie wolnego życia. Jego niestrudzony wysiłek i poświęcenie dały ludziom nadzieję i zaszczepiły ducha oporu i pragnienie wolnego życia. Jego praca i wysiłki położyły podwaliny pod rewolucję w Rojavie, która rozpoczęła się wiele lat później dzięki ludziom zainspirowanym praktyką i teorią Öcalana. Mieszkańcy północnej i wschodniej Syrii są zatem bardzo upolitycznieni. Wiedzą, dlaczego są atakowani i jakie są ich wartości i zasady. Biorąc pod uwagę, że ponieśli tak wiele ofiar, ludzie tutaj są bardzo zaangażowani w podążanie ścieżką męczenników. To dlatego na każdym pogrzebie lub demonstracji można usłyszeć głosy Arabów, Kurdów, Asyryjczyków, Ormian i innych ludzi krzyczących, że nigdy nie pozwolą, aby strategia wroga odniosła sukces i będą bronić swojej rewolucji do ostatniej kropli krwi.
Dzięki historiom towarzyszy takich jak Sehid Haki Karer i Kemal Pir wiemy, że ruch kurdyjski od początku był internacjonalistyczny. W jaki sposób internacjonalizm / internacjonaliści, którzy pracują z YPG / YPJ, przyczyniają się do budowania demokratycznego narodu w Rojavie?
Od początku Ruchu Wolności Kurdystanu panował bardzo internacjonalistyczny duch. Oczywiście ruch ten początkowo podążał za linią ruchów narodowowyzwoleńczych, ale nigdy nie miał na celu rozwijania idei wolnego życia wyłącznie dla Kurdów. Wraz z pojawieniem się modelu narodu demokratycznego, internacjonalistyczny charakter ruchu wolnościowego nawet wzrósł, a coraz więcej ludzi na całym świecie zrozumiało historyczne znaczenie procesu rewolucyjnego w Kurdystanie. Tego ducha można również odnaleźć w rewolucji w Rojavie. Od samego początku internacjonaliści z wielu krajów dołączyli do szeregów rewolucji. Na początku większość internacjonalistów dołączała do sił YPG/YPJ, ponieważ rozumieli, że wartości tej rewolucji nie należą tylko do Kurdów, ale do całej ludzkości. Przyjęli ochronę tej rewolucji jako swój obowiązek i poświęcili swoje życie w jej obronie. Męczennicy internacjonalistyczni stworzyli ogromną wartość niematerialną nie tylko dla ludzi w północnej i wschodniej Syrii, ale dla wszystkich uciskanych i kochających wolność ludzi na świecie. Do dziś internacjonaliści są aktywną częścią rewolucji. Oprócz udziału w oddziałach samoobrony uczestniczą w różnych pracach społecznych, tłumacząc i rozpowszechniając paradygmat lub pomagając w tworzeniu demokratycznych sojuszy na całym świecie. Najważniejszym aspektem udziału internacjonalistów w rewolucji w Rojavie jest wymiana między ruchami rewolucyjnymi i czerpanie z doświadczeń Kurdystanu. Wierzymy, że demokratyczny konfederalizm nie jest tylko modelem dla Bliskiego Wschodu, ale alternatywą dla imperialistycznego, kapitalistycznego i patriarchalnego systemu, który można wdrożyć wszędzie.
Od początku października faszystowskie państwo tureckie prowadzi zakrojone na szeroką skalę bombardowania infrastruktury w Rojavie. Jaki był wpływ tych bombardowań? Jak wygląda samoobrona, gdy jest się atakowanym przez drugą co do wielkości armię w NATO?
Od 4 października Turcja prowadziła zakrojone na szeroką skalę naloty na infrastrukturę o kluczowym znaczeniu w północnej i wschodniej Syrii. Głównymi celami tych ataków było 11 obiektów energetycznych, liczne obiekty naftowe i gazowe, trzy fabryki, ujęcia wody itp. Ataki miały również miejsce bezpośrednio obok obozu dla uchodźców Washokani, w którym mieszkają przymusowo wysiedleni ludzie z Serekaniye. Ataki te wywołały panikę w obozie dla uchodźców. Ogólnie rzecz biorąc, około 5 milionów ludzi zostało drastycznie dotkniętych uderzeniami w infrastrukturę. Całe miasta zostały pozbawione prądu. Dzieje się to w regionie, który już cierpi z powodu zubożenia podaży artykułów niezbędnych do codziennego życia. Pierwsze szacunki dotyczące szkód materialnych mówią o koszcie miliarda dolarów, wliczając w to spalone pola naftowe i gazowe. Ale to tylko jeden z aspektów, który jest bardzo druzgocący dla ludzi, którzy już i tak żyją za bardzo niewiele. Z drugiej strony, ataki spowodowały liczne rany wśród ludności cywilnej i 10 ofiar śmiertelnych, z których dwoje to dzieci w wieku 9 i 10 lat. Turcja zmasakrowała również w jednym incydencie 6, a w innym 29 członków Sił Bezpieczeństwa Wewnętrznego. 8 października Turcja uderzyła serią nalotów na akademię dla sił antynarkotykowych w Hamza Beg, Dêrîk, powodując śmierć 29 osób i wielu ciężko rannych. Akademia musiała przerwać swoją działalność. Ataki mają również ogromny wpływ psychologiczny na ludność, ponieważ są wymierzone głównie w ludność cywilną, a z drugiej strony są kontynuacją lat męczących ataków. Można powiedzieć, że od 21 czerwca 2020 r., kiedy Turcja zaatakowała trzy kobiety pracujące dla ruchu kobiecego Kongra Star, bez przerwy dochodzi do ataków dronów i nalotów na północną i wschodnią Syrię. Ataki te naruszają liczne prawa międzynarodowe. Obejmują one tak zwane ataki podwójnego uderzenia, gdy ci, którzy przybywają na pomoc rannym, również stają się celem ataków, a ich celem wielokrotnie byli cywile i politycy oraz siły samoobrony, które uratowały świat przed ISIS (YPJ, YPG, SDF). Atak na infrastrukturę również nie był pierwszym tego rodzaju; w listopadzie ubiegłego roku doszło do podobnego, ale mniejszego ataku. Turcja próbuje zająć duże obszary północnej Syrii i północnego Iraku, w tym Rojavę i Południowy Kurdystan. Aby to osiągnąć, Turcja używa różnych środków. Turcja stara się powoli uczynić codzienne życie nie do zniesienia, atakując infrastrukturę, przymusowo wysiedlając lub masakrując ludność i mordując pionierów tej rewolucji, niezależnie od tego, czy działają na polu politycznym, czy w samoobronie.
Ataki te nie odbyły się bez cichej zgody innych sił NATO. Jest to oczywiste, ponieważ Międzynarodowa Koalicja do Walki z ISIS jest nadal obecna na tym obszarze i żaden ruch Turcji nie mógłby zostać wykonany bez ich wiedzy. Z pewnością wszyscy wiemy, że to ludzie z Rojavy i ich siły samoobrony z powodzeniem walczyli z ISIS tutaj, a także przyszli z pomocą Shengalowi, gdy w 2014 roku ISIS stanęło w obliczu ludobójstwa. Ale rodzaj horroru, jaki ISIS sprowadziło na ludzi i ich metody wojenne nie są jedyną rzeczą, z którą muszą się zmierzyć: NATO prowadzi wysoce zaawansowane technologicznie działania wojenne przeciwko temu regionowi. Trudno jest bronić się przed armią dronów wyprodukowanych w Turcji i wspieranych przez społeczność międzynarodową. Turcja zrujnowała własną gospodarkę, inwestując w tę wysoce technologiczną wojnę.
Organizowanie ludzi w tym regionie przeciwko tej wojnie oznacza organizowanie się przeciwko tego rodzaju atakom. Oznacza to również organizowanie i edukowanie całego społeczeństwa. Oznacza to, że każdy normalny człowiek musi dostosować swoje życie, aby przeciwstawić się tym atakom i stawić opór w trudnych okolicznościach życiowych. Perspektywa tego została stworzona przez wiele lat przez Abdullaha Ocalana i nazwana Ludową Wojną Rewolucyjną. Mówi ona o wojnie w ramach legalnej samoobrony. Kobiety i młodzież odgrywają kluczową rolę w samoobronie, ponieważ stanowią rdzeń społeczeństwa. Obejmuje ona jednak również wiele różnych aspektów, takich jak potrzeba ostatecznego dążenia do rozwiązań politycznych, podczas gdy w obliczu takiej wojny musi istnieć samoobrona.
Co najważniejsze, obrona tej rewolucji koncentruje się wokół sił demokratycznych. Dyplomacja między demokratycznymi lub antykapitalistycznymi siłami i ruchami jest również istotnym aspektem. Ale decydującym punktem jest zorganizowanie samoobrony społeczeństwa, co przede wszystkim oznacza tworzenie i nauczanie mentalności samoobrony. Walka ta nie ogranicza się do tradycyjnego rozumienia wojska, ale mówi o całej ludzkiej egzystencji, co najważniejsze, koncentrując się przede wszystkim na tworzeniu wolności kobiet i życia ekologicznego. Potrzeba wiele przekonania i kreatywności, aby oprzeć się armii NATO. Wymaga również solidarności i przyjaźni demokratycznych, antykapitalistycznych, feministycznych, socjalistycznych i anarchistycznych sił, jednostek i ruchów na całym świecie.
W jaki sposób idee demokratycznego narodu mogą pomóc w znalezieniu politycznych rozwiązań dla Bliskiego Wschodu i całego świata? Myślę szczególnie o obecnej chwili i ludobójstwie Palestyńczyków przez państwo izraelskie. W jaki sposób idee Öcalana mogłyby pomóc w tej sytuacji?
Aby zrozumieć, w jaki sposób demokratyczny konfederalizm może być rozwiązaniem dla Bliskiego Wschodu, musimy przeanalizować historię ostatnich stuleci na naszych ziemiach. Obecność różnych grup etnicznych, kulturowych i religijnych zawsze charakteryzowała obszary, na których żyjemy. Kultury o bardzo różnym pochodzeniu spotykały się na tych ziemiach od tysięcy lat. Oczywiście występowały również konflikty i sprzeczności. Dolna Mezopotamia była początkiem linii semickiej, która dziś jest reprezentowana w regionie przez Arabów, Żydów i Syryjczyków; Górna Mezopotamia była początkiem linii aryjskiej, która obejmuje Kurdów, Persów, Ormian itp. W XI wieku naszej ery ludność turecka z Azji Środkowej przeniosła się do dzisiejszej Anatolii, szybko zakładając Imperium Osmańskie. Wszystkie te ludy nadal żyły na tych ziemiach przez setki lat; wszystkie te ludy, języki i kultury przyczyniły się i nadal przyczyniają się do ożywienia tych ziem. Współistnienie nie zawsze było wyłącznie pokojowe, ale ludobójcza polityka dzisiejszych reżimów faszystowskich jest czymś nowym.
Zasadnicza zmiana nastąpiła po I wojnie światowej, gdy państwo narodowe stało się niemal jedynym sposobem zarządzania politycznego. Na naszych terytoriach wieloetniczne imperium osmańskie zostało rozwiązane i rozpoczęło proces budowania tureckiego państwa narodowego, a ta nacjonalistyczna czy też szowinistyczna ideologia rozprzestrzeniła się. To z powodu tych idei Ormianie, Grecy i Asyryjczycy doświadczyli deportacji i ludobójstwa, to z powodu tych idei Lazowie zostali zasymilowani; z powodu tych idei Kurdowie doświadczyli różnych ludobójstw, zostali podzieleni na cztery państwa i we wszystkich tych czterech państwach kurdyjska tożsamość kulturowa była represjonowana.
Ideologia syjonistyczna, która narodziła się pod koniec ubiegłego wieku, opierała się na idei stworzenia państwa żydowskiego, a więc ponownie państwa jednorodnego etnicznie i religijnie, w „ziemi Syjonu”, czyli na terytorium powszechnie określanym jako Palestyna/Izrael. Ludobójstwo dokonane przez nazistowski reżim w Niemczech i faszystowskie prześladowania zmusiły ludność żydowską do emigracji. Wielu z nich uległo wpływom ideologii syjonistycznej i wyemigrowało na terytorium Palestyny/Izraela. Państwo Izrael narodziło się w 1948 roku. Do czasu nadejścia syjonizmu ludność arabska, chrześcijańska i żydowska współistniała na tych ziemiach, mówiąc różnymi językami i wyznając religie chrześcijańską, żydowską i muzułmańską. Okupacje i nadużycia, które przybycie państw narodowych przyniosło na terytorium od rzeki Jordan do Morza Śródziemnego, są najnowszą i dobrze znaną historią. Propozycja demokratycznego konfederalizmu staje się zatem rozwiązaniem alternatywnym do rozwiązania państwowego. Rozwiązanie, w którym ludzie różnych kolorów mogą współistnieć, samostanowiąc i wspólnie wybierając własną przyszłość. Rozwiązanie, w którym celem jest zbudowanie politycznego i etycznego społeczeństwa, politycznego w tym sensie, że może ono wybierać i określać własną przyszłość w oparciu o zbiorowe decyzje, i etycznego w tym sensie, że te zbiorowe decyzje opierają się na wartościach, które bronią potrzeb wszystkich obecnych narodów.
Abdullah Öcalan mówił o sytuacji w Palestynie i Izraelu:
„Jako ktoś, kto pochodzi z Urfy, moją skromną propozycją dla nich jest to, że powinni szukać rozwiązania w ramach demokratycznej nowoczesności, którą staram się rozwijać w moim manifeście (obecne państwo narodowe Izrael było bezpośrednio zaangażowane w moje aresztowanie, skazanie i karę; co skłoniło mnie do napisania pism obronnych). Niewątpliwie intelektualiści o żydowskich korzeniach mają bardzo rozwinięte pomysły na ten temat. Ale ten temat nie może być rozwiązany jedynie poprzez rozwijanie idei. Naród żydowski musi ponownie dotrzeć do demokratycznej kultury Bliskiego Wschodu w oparciu o zasady i etykę. Zgodnie z geopolityką państw narodowych na Bliskim Wschodzie, państwo narodowe Izrael zawsze musi być w stanie wojny. Nie da się ugasić ognia ogniem. Nawet jeśli Izrael zyska pewność siebie, wiedząc, że hegemoniczne siły kapitalistycznej nowoczesności są po jego stronie, nigdy nie wystarczy to do rozwiązania problemu u jego podstaw. Żaden system, który nie przezwycięży kapitalistycznej nowoczesności, nigdy nie będzie w stanie zapewnić długotrwałego bezpieczeństwa. Bez znalezienia rozwiązania dla organizacji i życia społeczeństwa żydowskiego, a zwłaszcza dla kwestii Izraela, ani społeczeństwa Bliskiego Wschodu, ani społeczeństwa całego świata nie będą w stanie rozwiązać swoich problemów. Żaden przykład nie uczy tak wyraźnie, jak Izrael i Palestyna, że perspektywa państw narodowych nie jest w stanie rozwiązać ich problemów, a wręcz przeciwnie — pogarsza je. W wojny między Izraelem a Palestyną włożono ogromne sumy pieniędzy i przelano wiele krwi. Wszystko to pozostawiło ogromne problemy, które nie są łatwe do rozwiązania.
W przypadku Izraela i Palestyny widać bankructwo kapitalistycznej nowoczesności i jej paradygmatu państwa narodowego. Naród żydowski jest jednym z najważniejszych narodów kultury Bliskiego Wschodu. Ich negacja i ludobójstwo wyrządzają wielką szkodę wszystkim. Stało się jasne, że nie może być życia w pokoju i bezpieczeństwie z Lewiatanami, którzy nawet dokonali ludobójstwa na samym narodzie żydowskim. Naród żydowski, podobnie jak ormiański i asyryjski, może odbudować się jako naród demokratyczny, i z łatwością wziąć udział w „demokratycznym konfederalizmie Bliskiego Wschodu”.
Jeśli chodzi o ten temat, dobrym początkiem może być idea „Demokratycznego Konfederalizmu Wschodniego Morza Śródziemnego”. W ramach tego projektu dogmatyczne rozumienie tożsamości religijnej i narodowej mogłoby zostać przekształcone na rzecz bardziej elastycznego i otwartego rozumienia tożsamości, a Izrael mógłby przekształcić się w demokratyczny naród, który byłby bardziej akceptowany. Bez wątpienia taka sama transformacja byłaby potrzebna sąsiadom Izraela. Intensywne napięcia, starcia i wojny na Bliskim Wschodzie przekształcają nowoczesność. Głębokie problemy społeczne i narodowe nie mogą zostać rozwiązane bez transformacji nowoczesności. Już sama sprzeczność arabsko-izraelska pokazuje konieczność transformacji nowoczesności. Jeśli system rządzący nie jest w stanie rozwiązać podstawowych problemów, to sam system musi zostać rozwiązany. „Demokratyczna nowoczesność jest alternatywą dla tego rozwiązania”.
Innym dużym problemem, który niszczy Bliski Wschód, jest fałszywa interpretacja islamu, która prowadzi do fundamentalistycznej interpretacji, wzmacniając przemoc i ucisk wobec kobiet i całego społeczeństwa. Jak wiadomo, jednym z głównych celów demokratycznego konfederalizmu jest wyzwolenie kobiet. Uważamy, że wyzwolenie kobiet jest kluczem do wyzwolenia społeczeństwa. Jeśli uda nam się wyzwolić kobiety, jeśli zorganizujemy je tak, by były w stanie same się bronić, wówczas damy im narzędzia do zapobiegania rozprzestrzenianiu się fundamentalistycznych reżimów. W tym sensie demokratyczny konfederalizm jest rozwiązaniem problemów Bliskiego Wschodu. Obejmuje on również zwrot w kierunku demokratycznego islamu, który uznaje prawa i wartości kobiet oraz buduje pozytywne relacje z innymi religiami.
Jeśli spojrzymy szerzej na cały świat, nie próbując w tym kontekście analizować każdego obszaru z osobna, możemy dostrzec ogólną sytuację chaosu i że nie ma na świecie miejsca, w którym państwa narodowe przynoszą realne rozwiązania dla ludzi. Liberalizm i kapitalizm niszczą wartości, które spajają społeczeństwo. W niedalekiej przyszłości nadejdzie kryzys ekologiczny o ogromnych rozmiarach. W miejscach, gdzie kobiety nie są trzymane w domu jako służące, ich ciała i tożsamość są sprzedawane jako towary; grupy rewolucyjne, które wciąż opierają się systemowi, są oddzielone i rozdrobnione. Osobowości stają się coraz słabsze w obliczu systemu, niezdolne do znalezienia rozwiązania. Jest to sytuacja, w której rozpaczliwie i pilnie potrzebujemy holistycznego rozwiązania, a możemy zobaczyć, że Abdullah Öcalan dogłębnie to rozumie.