Urodzona w 1881 regionie Osaka. Zamordowana przez państwo w roku 1911 wraz z innymi 11 osobami pod zarzutem „zdrady stanu”
W 1892 roku, Nobu, matka Sugi zmarła, a jej ojciec ponownie się ożenił z kobietą, która znęcała się nad Sugą. Rodzina nieustannie zmieniała miejsce pobytu, głównie z uwagi na ojca i jego poszukiwania pracy. Gdy Suga miała 14-15 lat została zgwałcona – demonizowano ją, podczas gdy gwałciciel otrzymywał wsparcie i uchodził za niewinnego.
Aby uciec od rodzinnej sytuacji, która była nie do zniesienia, wyszła za kupca w wieku 17 lat, jednak 2 lata później porzuciła życie w małżeństwie z uwagi na paraliż ojca wywołany wylewem i odejście jej macochy. Zaprzyjaźniła się z powieściopisarzem Ungawagiem Bunkai, który zabezpieczył jej byt zatrudniając ją jako dziennikarkę.
W 1903 Suga zaangażowała się w rosnący w Japonii ruch socjalistyczny. Społeczeństwo Reform Kobiecej Moralności, ruch który dążył do obalenia systemu japońskich domów publicznych, oraz antywojenne ugrupowanie Heimansza, dla których pisała przyczyniły się do zradykalizowania jej perspektywy widzenia.
Trzy lata później w roku 1906, wydawca Muro News został aresztowany za serię antyrządowych artykułów. Suga przejęła pieczę nad redakcją, gdzie poznała Arahatę Kansona. Dwójka zaczęła razem mieszkać zawierając związek partnerski i opiekowali się Hide, siostrą Sugi, która chorowała na gruźlicę.
Jej ukochana siostra odeszła 21 lutego w wieku 21 lat. Pochowana rankiem o 6:00, bez buddystów czy kapłanów szinto, bez kwiatów i flag, jedynie z najszczerszymi ludzkimi uczuciami. Utrata siostry zdewastowała psychicznie Sugę.
W niedługim czasie Suga wzięła wolne od pracy, odkryła, że także zmaga się z gruźlicą.
Jej relacja z Arahatą zaczęła ulegać ochłodzeniu, głębsze przyjaźnie nawiązała w rosnącym ruchu kobiecym, w tym z kobietami piszącymi do gazety Women of the World.
22 czerwca 1908 roku zadeklarowała się jako anarchistka, zaraz po tym jak doświadczyła brutalności ze strony policji podczas Incydentu Czerwonej Flagi. Podczas powitalnego przyjęcia wypuszczonego z aresztu towarzysza, socjaliści i anarchiści zostali zaatakowani przez policję.
Arahata i Ōsugi Sakae zostali aresztowani dzierżąc w rękach czerwone flagi, na których widniały napisy „anarchizm” i „anarcho-komunizm”. Gdy Suga wraz z przyjaciółką poszły wypytać o stan zdrowia aresztowanych, także zostały pobite i pozbawione wolności.
Powóz, który wiózł je do ich więzienia rozbrzmiewał zawodzeniem „niechaj wiecznie żyje anarchizm”. Suga spędziła tam dwa miesiące zanim wypuszczono ją bez jakichkolwiek zarzutów. Warunki w więzieniu zaostrzyły dolegliwości związane z jej chorobą.
Zwolniono ją z pracy w wyniku nieustającego nadzoru policyjnego i nękania. Jako jedna z kilku radykałów, którym udało się pozostać na wolności, nieustannie niosła wsparcie tym, którym postawiono zarzuty i odsiadywali wyroki. W tym czasie budowała relację z anarchistą Kōtoku Shūsui. Trafiła do siedziby New Commoner’s i rozpoczęła pracę jako jego sekretarka jeszcze na chwilę przed tym zanim zostali partnerami.
Rozpoczęło to olbrzymią, mizoginistyczną kampanię zazdrosnego i zgorzkniałego Arahaty, która stawiała Sugę w złym świetle.
Dwójka podjęła wysiłek założenia nowego dziennika zatytułowanego Wolna Myśl. Pierwsze napotkane problemy doprowadziły do małej grzywny, jednak kolejne zmusiły Sugę do opłaty kary w wysokości 400 jenów lub odbycia trzech miesięcy w więzieniu. Wybrała to drugie, do więzienia zabrała ze sobą spisek przeciwko imperatorowi.
Na krótko przed aresztowaniem, ona i trójka jej towarzyszy uzgodnili, że dokonają zabójstwa imperatora. Chcieli udowodnić, że imperator to żaden bóg, a człowiek, który krwawi i umiera jak każdy inny. Wylosowała zwycięski los – to ona miała rzucić bombę. Uzgodniono, że zamachu dokonają, gdy tylko Suga zostanie zwolniona.
Konspiracja się posypała. Zdradzona przez jedną z osób, która wydała policji zamiary reszty. Rząd skorzystał z okazji do nalotów na tak wielu anarchistów i socjalistów na ilu był w stanie, w szczególności na tych powiązanych z Kōtoku. Aresztowanych było 26.
Suga wraz z innymi desperacko zabiegała o życie tych, których wmieszano w spisek. Przemycała też ukryte listy stanowiące o niewinności Kōtoku.
Rozprawa rozpoczęła się za zamkniętymi drzwiami 10 grudnia 1910 roku. 24 oskarżone osoby zostały skazane na wyroki pozbawienia życia, a 2 na dożywocie. W ostateczności wśród 24 skazanych na śmierć, 12 zmieniono wyroki na dożywocie.
Kanno Suga została zamordowana przez państwo 25 stycznia 1911 roku. Stracono ją na szafocie, gdzie poprzedniego dnia życie straciło 11 innych osób. Nawoływała za anarchizmem do końca.